De Verenigde Staten worden geconfronteerd met een groeiende, grotendeels onzichtbare dreiging: meer dan 2.500 dammen met een hoog risico verkeren in slechte staat, en veel daarvan zinken in de grond. Deze structuren, die van cruciaal belang zijn voor de watervoorziening, energieopwekking en beheersing van overstromingen, falen stilletjes vanwege ouderdom, onderfinanciering en onvoldoende onderhoud. De omvang van het probleem is groter dan eerder werd aangenomen, waarbij satellietgegevens een verslechtering aan het licht brengen die alleen door inspecties mogelijk wordt gemist.
Het verouderende infrastructuurprobleem
De meeste Amerikaanse dammen werden halverwege de 20e eeuw gebouwd, tussen de jaren vijftig en zestig, wat betekent dat de gemiddelde dam nu 61 jaar oud is. Zeven van de tien dammen zijn minstens 50 jaar oud. Hoewel er landelijk ruim 92.000 dammen zijn, heeft de meerderheid nog geen grote updates ontvangen. De American Society of Civil Engineers schat dat er meer dan 165 miljard dollar aan reparaties nodig is, maar de huidige federale financiering schiet ver tekort.
Dit gaat niet alleen over structurele integriteit; het gaat over escalerend risico. Het falen van dammen kan catastrofaal verlies van mensenlevens en economische schade veroorzaken. De ASCE waarschuwt dat zonder grotere investeringen in de veiligheid van dammen de kosten zullen blijven stijgen en dat gemeenschappen stroomafwaarts met steeds meer gevaar te maken zullen krijgen.
Onzichtbaar verval: radar onthult verborgen zinken
Uit nieuw onderzoek van Virginia Tech met behulp van Interferometric Synthetic Aperture Radar (InSAR) blijkt dat veel dammen waarvan men dacht dat ze stabiel waren, nog steeds aan het zinken zijn. Met deze technologie kunnen wetenschappers grondbewegingen vanuit de ruimte meten, waardoor verslechtering wordt gedetecteerd die inspecties op grondniveau over het hoofd zouden kunnen zien. De studie concentreerde zich op hydro-elektrische dammen, omdat het falen ervan gevolgen zou hebben voor zowel gemeenschappen als kritieke infrastructuur.
Mohammad Khorrami, een geowetenschapper bij Virginia Tech, legt uit dat sommige dammen ‘interne degradatie’ ondergaan. Hoewel de bevindingen voorlopig zijn, suggereren ze dat het probleem ernstiger is dan de huidige beoordelingen aangeven. Er is bijvoorbeeld bevestigd dat de Roanoke Rapids-dam in North Carolina aan de noordkant aan het zinken is, waardoor de nabijgelegen stad met meer dan 15.000 inwoners wordt bedreigd.
Rimpeleffecten: economische en gemeenschapsgevolgen
Een catastrofale dambreuk vandaag de dag zou rampzalig zijn. Naast het onmiddellijke verlies aan mensenlevens zou het ook de landbouw, de elektriciteitsproductie en de bredere economische stabiliteit verstoren. Dammen dienen vaak als buffer voor water dat in beide sectoren wordt gebruikt, waardoor de ineenstorting ervan een rimpeleffect veroorzaakt dat gevolgen kan hebben voor de nationale economie.
Onderzoekers benadrukken echter dat mitigatie mogelijk is. Ongeveer 40-50% van het risico is te wijten aan slecht lokaal beheer en onderhoud. Door voorrang te geven aan reparaties aan de meest kritieke constructies kunnen de ergste gevolgen worden vermeden.
“Als je niet tegelijkertijd financieel voor al deze dammen kunt zorgen, kunnen wij de prioritaire dammen ter beschikking stellen”, zegt Khorrami.
De achteruitgang van de Amerikaanse dammen is een langzaam voortschrijdende crisis die aandacht vraagt. Als dit niet wordt aangepakt, zal dit leiden tot escalerende kosten en een groter gevaar voor gemeenschappen stroomafwaarts.
