Współczesne dążenie do ilościowego określania każdego aspektu nauczania – od myślenia uczniów po wyniki testów – przynosi odwrotny skutek. Chociaż dane mogą ujawnić ogólne trendy, ich bezlitosne przenikanie do klas wypacza priorytety, przytłacza nauczycieli i ostatecznie zawodzi uczniów, którym mają służyć.
Iluzja zrozumienia
Okręgi intensywnie inwestują obecnie w zaawansowane platformy gromadzenia danych na temat wyników uczniów, obiecując identyfikować uczniów osiągających słabe wyniki i dostosowywać rozwiązania do indywidualnych potrzeb. Ale rzeczywistość jest znacznie bardziej skomplikowana. Dane mogą rzucić światło na kwestie systemowe: które szkoły nieproporcjonalnie zawieszają uczniów kolorowych, które okręgi osiągają słabe wyniki w czytaniu. Jednak użyteczność tych informacji szybko zanika, gdy docierają do poszczególnych klas.
Na przykład nauczyciele Montessori traktują naukę opartą na inicjatywie i gotowości uczniów. Zmuszanie ich do gromadzenia danych na podstawie dowolnych wskaźników, często powiązanych ze standardowymi testami, odwraca uwagę od podstawowej filozofii. Nauczyciele w końcu uczą pod test, zamiast rozwijać prawdziwą intelektualną ciekawość. System zachęca do manipulacji liczbami zamiast do dogłębnego zrozumienia.
Tyrania testowania
Szkoły ocenia się przede wszystkim na podstawie wyników testów z matematyki i czytania, co stwarza niekorzystne zachęty. Nauczyciele wiedzą, że wysoki wynik nic nie znaczy, jeśli odbywa się kosztem znaczącej nauki. Jeden z nauczycieli stwierdził, że „sukces” jego szkoły wydaje się pusty, ponieważ opiera się na wąskim zestawie danych, który nie odzwierciedla bogatego nauczania odbywającego się w klasach.
Nacisk na poprawę wyników powoduje marnowanie czasu na przygotowanie testów, zaniedbując holistyczny rozwój uczniów. Szkoły mogłyby sztucznie zawyżać wyniki, skupiając się wyłącznie na tym, co mierzą testy, ale podważałoby to cel edukacji.
Przeciążenie i wypalenie
Okręgi wymagają comiesięcznych spotkań w celu przeglądu danych w celu zidentyfikowania uczniów potrzebujących wsparcia. Problem? System nie jest w stanie realistycznie zareagować na wszystkie te informacje. Nauczyciele są pogrążeni w arkuszach kalkulacyjnych i spędzają godziny na analizowaniu danych, które rzadko prowadzą do skutecznych działań.
Nowe przepisy wymagające częstych wczesnych ocen umiejętności czytania i pisania tylko pogłębiają chaos. Nauczyciele toną w niekończącym się strumieniu wskaźników, co prowadzi do wypalenia zawodowego i zmniejszenia efektywności. Jeden z nauczycieli wspomina, że do łez doprowadziła go tabela danych pełna czerwonych flag, co stanowiło wyraźne przypomnienie, że system przedkłada liczby nad dobro ludzi.
Znalezienie znaczącego wymiaru
Obecny model standardowych testów nie ma na celu zachęcania do indywidualnego rozwoju. Szkoły zostały stworzone, aby zapewnić ustalony program nauczania, oceniać uczniów pod kątem standardów i określać tych, którzy „spełniają” oczekiwania. Idea dostosowania edukacji do unikalnych potrzeb każdego dziecka nigdy nie była priorytetem.
Nauczyciele potrzebują swobody mierzenia tego, co dla nich jest ważne — przeczytanych książek, zrealizowanych projektów, indywidualnych postępów uczniów. Te dane jakościowe, chociaż mniej potwierdzone naukowo, mogą dostarczyć znacznie bardziej znaczących spostrzeżeń.
Zrównoważone podejście
Dane powinny służyć jako wskazówka, a nie ograniczenie. Administratorzy mają obowiązek korzystać z nich w sposób przemyślany, chroniąc nauczycieli i uczniów przed uprzedzeniami utrudniającymi naukę. Celem nie jest całkowite wyeliminowanie wskaźników, ale znalezienie równowagi między danymi ilościowymi a ludzkimi aspektami edukacji.
Ostatecznie najlepsze systemy szanują złożoność dzieci i ufają mądrości wychowawców, którzy znają je najlepiej. Jeśli uda nam się przenieść punkt ciężkości z twardych pomiarów na prawdziwy rozwój, możemy stworzyć szkoły, które kształcą nie tylko wyniki w testach, ale także dobrze prosperujących, wszechstronnych ludzi.
